Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/121

stęp dla emeritikusów jest na zawsze zamknięty!
 Spiął konia ostrogami i pogalopował na sawanę.
 — Stój Franku, dokąd to? — zawołał ciotka Droll.
 — Poza wasz horyzont duchowy! — odpowiedział Frank.
 — Obyś się tylko nie zapadł pod horyzont!
 Gniewny westman pojechałby dalej, gdyby Old Shatterhand nie zalecił mu stanowczo wrócić. Usłuchał wezwania i przyłączył się do Drolla.
 — Co się stało? — zapytał ciotka Droll. — Masz taką złowrogą minę. Czy znowu się uraziłeś?
 — Milcz! Nie mów nic o mojej pobłażliwości i tolerancji! Ubliżono mi tak okrutnie, że włosy stanęły mi na głowie olbrzymim cedrem.
 — Któż to sprawił?
 — Były kantorowy i organowy grajek.
 — Obraził cię?
 — W najwyższym stopniu Celsjusza!
 — Czem?
 — Nie twoja to rzecz, ty stara, gruba, wszędobylska ciotko!
 Droll uśmiechnął się zukosa i umilkł. Wiedział, że najlepiej będzie zostawić Hobble-Franka jego gniewowi.

119