Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/126

 — A więc tak, jak sądziliśmy. Kto ich prowadzi? Czy widziałeś wodza?
 — Tak. Mokaszi, którego również znasz.
 — Bawół, wojownik godny szacunku. Jeśli pojedziemy do niego jako przyjaciele, na pewno nie przyjmie nas wrogo.
 — Ponieważ chcemy uwolnić jeńców, więc nie jesteśmy jego przyjaciółmi i nie powinniśmy się pokazać ani jemu, ani jego ludziom. — Moje oko dostrzegło jeńców.
 — Wszystkich?
 — Tak, ośmiu Nawajów i trzy białe twarze. Leżą koło ogniska otoczeni podwójnem kołem wojowników.
 — Biada! Trudno będzie ich wydobyć!
 — Nietylko trudno, ale wprost niesposób. Nic dzisiaj nie zdziałamy — musimy czekać do jutra.
 — Przyznaję memu czerwonemu bratu słuszność. Byłoby szaleństwem narażać życie, skoro nie jesteśmy pewni powodzenia.
 — Pozwólcie mi oświadczyć, że nie rozumiem tego postanowienia, — odezwał się Hawkens. — Czy sądzicie, że jutro okoliczności będą sprzyjały nam bardziej, niż dzisiaj?
 — Pewnie!
 — Jakżeto?
 — Chyba pan wie, że Nijorowie wyruszą przeciwko Nawajom?

124