Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/27

trafiła jego towarzysza; skoczył pod górę, raz drugi, i runął na ziemię.
 — Boże! Zastrzelił ich! — zawołał przerażony Rollins.
 — Ku mojemu i waszemu pożytkowi — odpowiedział chłodno król naftowy, opuszczając strzelbę i wysuwając się naprzód, aby go ujrzano z dołu.
 Na Nijorach strzały wywarły piorunujące wrażenie. Z początku zerwali się na równe nogi, ale natychmiast upadli w trawę, aby utrudnić celowanie. Sądzili, że strzały są przeznaczone dla nich, gdyż, oddzieleni blokiem, nie mogli widzieć obu martwych Nawajów. Wówczas zawołał król naftowy:
 — Mokaszi, wódz Nijorów, może się spokojnie podnieść; nie powinien się ukrywać, ponieważ jego wrogowie nie żyją.
 Mokaszi podniósł oczy. Ujrzawszy wołającego, wydał okrzyk zdumienia i zapytał:
 — Uff! kto strzelał?
 — Ja.
 — W kogo?
 — W dwóch Nawajów.
 — Gdzie?
 — Za waszą skałą. Idźcie! Tam ci nie żyją.
 Przezorny czerwonoskóry, zanim go usłuchał, podpełzł ku krawędzi i wyjrzał z największą ostrożnością. Poczem powoli podniósł głowę, wy-

25