Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/65

 Wskazał na wywiadowcę.
 — Myli się! Widział nas dopiero przy wodzu Nijorów. Ale kiedy padły strzały, staliśmy tak, że nie mógł nas widzieć.
 — A więc wypierasz się obecności przy zamordowaniu obu naszych braci?
 — Nie. Nig y jeszcze nie skłamałem i przez myśl mi nie przeszło zadawać kłam prawdzie. Zbrodnię popełnili obaj biali, o których pytałeś.
 — Uff! — krzyknął Indjanin. — Nie widzimy ich, a więc odjechali. Chcesz się ratować, na nich zwalając winę!
 — Odjechali, powiadasz? Dokąd mogli odjechać? Jesteście wywiadowcami, a więc wojownikami, posiadającymi dobre oczy. Czy widzieliście ślady, które na pewnoby były widoczne, gdyby istotnie odjechali?
 — Nie. Chcesz przez to powiedzieć, że są tu jeszcze?
 — Tak.
 — Gdzie?
 — Tu! — wskazał na wodę.
 — Uff! W tem jeziorze?
 — Tak.
 — Utopili się zatem?
 — Tak.
 — Nie kłam! Niktby nie wszedł do tej wody.

63