Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/74

 — Ponieważ wiem, że uczynisz to, co mówiłem.
 — Co ja uczynię, dowiesz się niebawem. Raz jeden was puściłem, aby pokazać, w jakiej mam was pogardzie. Ale po raz drugi nie puszczę. Było was pięciu. Gdzie są dwaj pozostali?
 — Nie żyją — odpowiedział Grinley ciszej, niż poprzednio,
 — Nie żyją? Kto ich zabił?
 — My.
 — Dlaczego?
 — Ponieważ dowiedzieliśmy się, że czyhają na nasze życie. Chcieli nas zamordować.
 Mokaszi, zdumiony, podniósł brwi i zawołał:
 — Uff! Was skrycie zamordować? Dokładnie obejrzałem oczy i twarze tych mężów. Byli to zacni i uczciwi ludzie: wy natomiast jesteście mordercami i złodziejami, których należy tępić jak dzikie i jadowite zwierzęta. Gdzie są trupy? Nie widziałem ich.
 — W jeziorze.
 — Nie widziałem śladu krwi. A zatem nie zabiliście ich przed wrzuceniem do wody?
 — Nie.
 — Utopiliście ich?
 — Tak.

72