Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/81

od swych towarzyszów. Obecnie do nich wraca. Tropi go trzydziestu jeźdźców.
 — I to właśnie śladem białych?
 — Może to przypadek, a może i nie. Żaden wywiadowca nie lekceważy natpokanego śladu. Musi iść za nim, dopóki się nie dowie, kto go wyciągnął. Mogę nawet śmiało określić, do jakich plemion należeli ci wywiadowcy.
 — Ja też mogę — wtrącił Hobble-Frank.
 — Istotnie? — zapytał Old Shatterhand. — Proszę więc powiedzieć!
 — No, trzydziestu było Nijorów; tamten jeden był Nawaj. To prawda, jakem znakomity Hobble-Frank.
 — A ma pan podstawy do wydania takiego sądu?
 — Tak oczywiste, jak kresa mego kapelusza. Wszak to fakt dowiedziony, że Nawajowie to odważne plemię. Nie?
 — Tak.
 — Odważniejsze od Nijorów?
 — Być może.
 — Więc co dowodzi większej odwagi? Kiedy trzydziestu, czy też kiedy jeden waży się jechać w tak niebezpiecznej miejscowości?
 — To drugie.
 — A więc! Okazał więcej odwagi, niż trzydziestu prześladowców, przeto jest Nawajem, a oni Nijorami. Czy to prawda, czy nie?

79