Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/98

 — Ale jakież to brzmienie! Posłuchaj pan! Znowu słyszę!
 Old Shatterhand ukląkł i nasłuchiwał. Naraz skoczył na równe nogi i zawołał:
 — Panie Boże, tam są ludzie! Wołają o pomoc! Usuńcie kamienie, natychmiast, natychmiast!
 Dziesięć rąk zabrało się bezzwłocznie do wykonania rozkazu. Po kilku chwilach ukazał się otwór jaskini.
 — Czy jest tam kto? — zapytał Old Shatterhand po angielsku.
 — Yes — odpowiedziały dwa głosy równocześnie.
 — Któż taki?
 — Nazywam się Rollins — a ja Baumgarten — odpowiedzieli obaj.
 — Rollins i Baumgarten! — rozległo się dookoła.
 To była wielka niespodzianka. Wszyscy sądzili, że obaj ci ludzie dostali się do rąk Nijorów, po uprzedniem schwytaniu przez Nawajów. Uwięzieni byli uszczęśliwieni głosem ludzkim i światłem dziennem, które przenikało przez coraz większy otwór. Pomyśleli, że to może jednak być król naftowy z Buttlerem i Pollerem. Dlatego bankier zapytał o nazwiska.
 — To my, — odezwał się Hobble-Frank, zawsze skory do usług, — zbawcy w potrzebie: Winnetou, Old Shatterhand, Droll, Sam, Dick

96