Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/125

 Dosiedli wierzchowców, ujęli oba zdobyte konie za uzdy i ruszyii dalej tropem Nawajów i białych.
 Jechali wciąż wysokim brzegiem rzeki wpobliżu skraju lasu i krzewów; ślad był stale jednakowy, do pewnego miejsca, gdzie pogłębił się i rozszerzył. Jakaż była po temu przyczyna? Zatrzymali się i ponownie zeskoczyli na ziemię. W tem miejscu poprzedniego wieczora Szi-So czekał na Old Shatterhanda i Winnetou, i tutaj Apacz rano spotkał się z połączonemi oddziałami białych i czerwonych.
 — Bawili tu przez dłuższy czas — rzekł Buttler. — Widać to dokładnie. Konie nie przebiegły terenu odrazu, lecz stały na miejscu i wydeptały grunt kopytami. Co też mogło ich zatrzymać?
 — Kto może wiedzieć! — rzekł król naftowy. — Prawdopodobnie dowiemy się później.
 — Chciałbym już teraz wiedzieć. Spójrzcie, ślady prowadzą wprost do zagajnika! Zobaczymy, co tam zaszło!
 Pozostawili konie i podeszli do zagajnika. Naraz usłyszeli krzyki w niemieckim języku:
 — Rety, rety! Na pomoc, na pomoc tu chodźcie!
 Zatrzymali się i nadstawili uszu.
 — To nie były słowa angielskie — rzekł

123