Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/159

 — Co pan przeżył? Co się stało?
 — Rzecz straszna! Król naftowy znowu odebrał ml przekaz!
 — Król naftowy? Do pioruna! Opowiedz pan szybko!
 Bankier zdał sprawę z przygody.
 — Człowieku, — krzyknął Old Shatterhand — postąpił pan chytrze, bardzo chytrze! Dlaczego pan nie zniszczył czeku?
 — Tak, ma pan rację. Chciałem zachować go na pamiątkę; teraz gorzko żałuję. Odzyskajcie ten blankiet, sir; błagam pana!
 — Tak, wiecznie mamy naprawiać pana błędy! Czy widział pan, w jakim kierunku pojechali bandyci?
 — Z prądem rzeki. Zawrócili w kierunku, skąd przybyliśmy.
 — A więc w rzeczy samej jechali wślad za Nawajami, aby napaść na Wolfa i odebrać mu przekaz. Przypadek sprzyjał im i ułatwił wykonanie zamiaru. Ile czasu już upłynęło?
 — Dosyć dużo. Kantor nie chciał mnie uwolnić.
 — A więc musimy ruszyć czem prędzej.
 — Czy z prądem rzeki? — zapytał wódz Nawajów.
 — Tak, trzeba poszukać ich śladów; chociaż nie wątpię, że następnie pojechali przeciw prądowi.
 — Musieliby tędy przejechać!

157