Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/57

 — Było ich więc trzystu?
 — Tak.
 — Widzisz, że nas jest o wielu więcej, a jednak poprzednio powiedziałeś, że mają nad nami przewagę liczebną. Masz dwa języki — strzeż się!
 — Nie zliczyłem was dokładnie... — usprawiedliwiał się Grinley.
 — A więc otwórz oczy! Jeśli w nocy umiesz porachować Nijorów, to chyba za dnia łatwiej określisz ilość moich wojowników. Na którem wybrzeżu obozowali Nijorowie?
 — Na prawem.
 — Kiedy zamierzali wyruszyć?
 — Dopiero za kilka dni — skłamał król nafty. — Oczekują posiłków.
 — Opisz nam dokładnie miejsce!
 Grinley opisał, jak mógł, poczem dodał:
 — Teraz już wszystko opowiedziałem, co opowiedzieć mogłem, i mam nadzieję, że dotrzymasz słowa. Dajcie nam broń i pozwólcie odjechać!
 Wielki Piorun z namysłem kiwał głową i odezwał się dopiero po chwili:
 — Jestem Nitsas-Ini, naczelny wódz Nawajów, i dotychczas nigdy jeszcze nie złamałem słowa. Ale czyście dowiedli, że wasza opowieść prawdziwa?

55