Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/62

jesteście oszustami, toście daremnie się fatygowali.
 Król naftowy zerwał się na równe nogi i krzyknął:
 — Tak chcecie postąpić? Tak do mnie przemawiacie? A więc nic już nie mam do powiedzenia. Cóżto was obchodzi, że się śpieszę! Czy muszę wam wyłuszczać swoje powody? Powtarzam: wypaliliśmy fajkę, zatem nie wolno mnie zatrzymywać!
 — To też nikt was nie zatrzymuje — odparł Wolf.
 — I muszę dostać, co mi przyrzeczono!
 — Broni, prochu, ołowiu i mięsa? Tak, dostaniesz to wszystko.
 — I odzyskam papier! To moja własności
 — Jeśli się nią okaże, dostaniesz go pan zpowrotem.
 — Nie, teraz, natychmiast! Nic nam nie możecie odbierać, gdyż wódz za siebie i swoich wypalił z nami kalumet.
 — Słusznie. Ależ, Mr. Grinley, czyż pan uważa mnie za Indjanina, za Nawaja? Czy ja paliłem z wami kalumet?
 Grinley wybałuszył oczy i nie mógł znaleźć odpowiedzi.
 — Tak, tak, — skinął Welf z uśmiechem. — Na ogół może pan jest starym szpakiem, dzisiaj jednak okazałeś się dudkiem. Nie biega się tutaj

60