Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/65

rzutach. Grinley nakazał milczenie i oświadczył:
 — Byłem może nieprzezorny, ale nie wszystko jeszcze stracone. Odzyskamy przekaz.
 — Od Wolfa? — zapytał Buttler z uśmiechem powątpiewania.
 — Tak.
 — Czy chcesz tu zostać i czekać, aż przybędą Nijorowie, a może nawet Old Shatterhand i Winnetou? — Ani mi w głowie nie postało! Odjedziemy.
 — W takim razie stracimy papier!
 — Nie. Powiadam, że odjedziemy, ale dopiero wtedy, skoro zmusimy Wolfa do wydania mam naszej własności. Pomyśl, że dostaniemy broń!
 — Chcesz z nim walczyć?
 — Tak, jeśli nas do tego zmusi.
 — A czerwonoskórzy? Jak oni się zachowają?
 — Nie będą się w to wdawać. Wypaliliśmy fajkę pokoju i, póki nie opuścimy obozu, nie mogą wziąć łotra w obronę. Oświadczył przecież, że do ich szczepu nie należy. Inaczejby się rzecz miała gdybyśmy opuścili obóz, a następnie wrócili; wówczas rozwiałby się dym kalumetu. Patrzcie, oto przynoszą nam mięsa! Zaraz dostarczą strzelb i noży, a potem odszukam Wolfa. Pomożecie mi chyba?

63