Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/66

 — Naturalnie! Kiedy chodzi o taką sumę, można się na niejedno porwać. Spróbujmy! Jeśli sprawa weźmie niebezpieczny dla nas obrót, zawsze będziemy mogli cofnąć się przed walką. Spójrzcie, kilku czerwonoskórych dosiada koni. Dokąd chcą jechać?
 — Cóżto nas obchodzi?
 Grinley mylił się stanowczo. Wódz zbliżył się z Indjaninem, obładowanym długiemi, cienkiemi porcjami suszonego mięsa.
 — Kiedyż biali zechcą nas opuścić? — zapytał.
 — Skoro dostaniemy, co nam przyrzeczone.
 — I dokąd skierują kroki swych koni?
 — Do koryta Rio Nawajo. Jedziemy do Colorado.
 — A więc możecie natychmiast wyruszyć. Oto mięso.
 — A broń i proch?
 — Dostaniecie. Czy widzicie jeźdźców?
 — Tak.
 — Mają przy sobie trzy strzelby, trzy noże, proch i ołów dla was. Będą wam towarzyszyć przez godzinę drogi; następnie wręczą wam te rzeczy i wrócą do nas.
 Trzej oszuści obejrzeli się rozczarowani. Wódz udawał, że nie spostrzegł wrażenia, jakie słowa jego wywarły na białych.

64