Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/75

 — Nitsas-Ini, Wielki Piorun.
 — Wielki Piorun? Do niego właśnie śpieszymy!
 — Istotnie? Powiada pan „my“; a zatem nie jest pan sam?
 — Boże uchowaj! Jest nas cała kompanja dzielnych westmanów i herosów, jak Winnetou, Old Shatterhand, Sam — —
 — Czy mogę wiedzieć, gdzie się obecnie znajdują pana towarzysze?
 — Pojechali za Nijorami.
 — Ci chcą na nas napaść.
 — Tak. Non dubito, że to samo słyszałem.
 — Dostarcza nam pan niezmiernie ważnych wiadomości. Wyruszyliśmy bowiem naprzeciw Nijorów, aby uprzedzić atak.
 — Jakto? Naprzeciw? Sądzę, że jesteście na fałszywej drodze, czcigodna pani naczelniczko?
 — Jakżeto? — Jakże? Ponieważ Nijorowie jadą lewym brzegiem.
 — Nie tędy, prawym? Czy wie pan na pewno? Jeśli się pan myli, możesz nas narazić na wielkie niebezpieczeństwo.
 — Impossibile. Jeśli my, amatores artium wiemy coś, to wiemy doskonale i bezbłędnie. Nas samych napadli Nijorowie.

73