Strona:Karol May - Król naftowy V.djvu/93

nie rzeki na wysokiem drzewie, które obrałem sobie za punkt obserwacyjny, i zobaczyłem, jak jechaliście przeciwległym brzegiem.
 — A więc i Nijorowie mogli nas widzieć?
 — Nie. Wiem na pewno, bo ich podsłuchiwałem. Szi-So dotrzymywał nam towarzystwa. Pilnował koni, podczas gdy ja i Winnetou skradaliśmy się do wroga. Wróciłem teraz wraz z Szi-So, aby moim białym przyjaciołom przynieść wiadomości i aby odwiedzić moich czerwonych braci. Winnetou został na czatach.
 — Jutro Nijorowie wpadną w nasze ręce.
 — Tak też sądzę, aczkolwiek przypuszczenie mego brata opiera się na fałszywych przesłankach.
 — Old Shatterhand się myli. Mam na myśli to samo, co on. Nijorowie zastaną pustkę w naszym obozie, i pojadą naszym śladem.
 — Nijorowie, zanim pojadą do waszego obozu, napadną na nas, białych. Nie wiedzą bynajmniej, że wojownicy Nawajów opuścili obóz.
 — Uff!
 — Sądzą, że my jedziemy za nimi, aby odszukać Nawajów; zatrzymali się nad Zimo-

91