Strona:Karol May - Ku Mapimi.djvu/11

 — Miksteką? W takim razie musicie znać Mokaszi-tayiss, wodza, zwanego Bawolem Czołem.
 — Znam go — odparł spokojnie zapytany.
 — Gdzież jest teraz?
 — Raz tu, raz tam, gdzie go zapędzi Wielki Duch. Słyszeliście o nim?
 — Imię jego słynie szeroko, nawet hen za wielkim morzem.
 — Rad będzie, gdy się o tem dowie. Jak mam was nazywać, sennores?
 — Nazywam się Sternau; ten sennor zwie się Mariano, tamten Unger. A jak mamy was nazywać?
 — Jestem Miksteką; tak mnie nazywajcie.
 Na tem urwano rozmowę wieczorną, poczem się udano na spoczynek. Każdy z czterech pełnił pokolei służbę nocną. Następnego ranka wyruszyli w drogę; około południa ujrzeli przed sobą hacjendę. Miksteka zatrzymał się i, wskazując ręką, rzekł:
 — Oto hacjenda del Erina, teraz już do niej traficie.
 — Czy nie pojedziecie z nami? — zapytał Sternau.
 — Nie. Droga moja prowadzi do lasu. Bądźcie zdrowi.
 Po tych słowach spiął konia ostrogą i pocwałował na lewo. Sternau, Unger i Mariano podjechali ku bramie.
 Na pukanie Sternaua zjawił się jeden z vaquerów z zapytaniem, czego chcą przybysze.
 — Czy sennor Arbellez w domu?
 — Tak.
 — Powiedzcie mu, że przybyli doń goście z Meksyku.

9