Strona:Karol May - Ku Mapimi.djvu/57

 Hacjendero zbladł i zawołał:
 — Najświętsza Madonno!
 — Nie wzywaj Madonny, to trud daremny, — rzekł Juarez ponuro. — Jesteś zwolennikiem prezydenta Herrery?
 Hacjendero drżał na całem ciele.
 — Nie — odparł.
 — Nie kłam! — ryknął Indjanin. — Czy prowadzisz z jego poplecznikami korespondencję?
 — Nie.
 — Zaraz się przekonam. — Szukajcie!
 Oficerowie wezwali kilku żołnierzy i rozpoczęli skrupulatną rewizję. Po jakimś czasie jeden z oficerów w milczeniu podał Juarezowi paczkę listów. Juarez wziął je również bez słowa i zaczął czytać. Hacjendero zbladł jak trup. Zawisł trwożnym wzrokiem na twarzy Juareza. Rodzina jego stała w kącie w niemem przerażeniu, z bijącem sercem oczekując, co będzie dalej. Nareszcie Juarez skończył czytanie. Podniósł się teraz z krzesła i zapytał hacjendera:
 — Otrzymałeś te listy?
 — Tak.
 — I czytałeś je? I odpowiedziałeś na nie?
 — Tak.
 — Skłamałeś przedtem, jesteś bowiem stronnikiem prezydenta. Jesteś członkiem sprzysiężenia przeciw wolności ludu. Oto zapłata.
 Po tych słowach wyciągnął pistolet, wycelował i dał ognia. Hacjendero, trafiony w skroń, padł na ziemię. Rozległ się głośny okrzyk przerażenia. Odpowiadając

55