Strona:Karol May - La Péndola.djvu/116

 — Wyjednam panu zezwolenie policji.
 Sternau potrząsnął ręką bagatelizująco:
 — Dziękuję panu, mylordzie. Rezygnuję z wszelkiego współdziałania władz.
 — Ale w takim razie narażasz się sir na wielkie niebezpieczeństwo.
 — Ja się nie obawiam. Jeżeli poproszę pana o coś, to w każdym razie nie o pomoc u władz. Czy nie mógłby mi mylord ułatwić poznania Pabla Cortejo?
 — Ależ jak najchętniej. Więc pan chce go poznać?
 — Tak, nieodzownie.
 — Dobrze. Obracam się w kołach, do których i on czasami zagląda. Zresztą, jestem przekonany, że to szubrawiec. Chciał niedawno — aha, teraz mi dopiero wpada do głowy... Panu chodzi o to, gdzie przebywa Pedro Arbellez?
 — Tak, mówiłem już o tem.
 — W takim razie służę informacjami. Jest obecnie właścicielem hacjendy del Erina, położonej na północy Meksyku. Cortejo chciał mnie oszukać, proponując kupno hacjendy, mimo że to własność Arbelleza.
 — Będę zapewne zmuszony do odszukania tej hacjendy.
 — Ależ doktorze, dlaczego pan oddaje tej sprawie tyle wysiłku i pracy?
 — Proszę nie zapominać, że hrabianka Roseta de Rodriganda jest obecnie moją żoną. Mariano jest jej bratem, a więc moim szwagrem.
 — Czy Mariano wie o tem?
 — Przeczuwa tylko. Nie mówiłem z nim bliżej o tej sprawie. Prosiłem również miss Amy i Ungera, aby za-

114