Strona:Karol May - La Péndola.djvu/138

 — Czy Cortejo zaprosił pana do siebie?
 — Tak.
 — I pójdzie pan?
 — Owszem, o ile ojciec i córka przedtem mnie nie odwiedzą.
 — Do djabła! Czy pan im proponował.
 — Skądże znowu. Córka Corteja sama się narzuciła; twierdzi, że jest przyjaciółką miss Amy.
 Lord wzruszył ramionami i wnet się oddalił. Sternau unikał do końca wieczora spotkania z Pablem Cortejo i jego córką. — —
 Następnego przedpołudnia lokaj zameldował doktorowi przybycie sennora Cortejo i sennority Józefy. Po chwili ukazali się na progu.
 — Niech pan wybaczy, sennor Sternau, żeśmy pana tak prędko odszukali, — rzekł Cortejo. — Józefa się stęskniła za wiadomościami z ojczyzny. Tak dawno nie mieliśmy stamtąd słuchu, więc korzystamy z pozwolenia, aby odwiedzić pana.
 Sternau przywitał gości z konwencjonalną uprzejmością. Natychmiast rozpoczęła się indagacja, którą przewidywał.
 — Sennor wylądował w Veracruz? — zapytał Cortejo.
 — Tak, mój panie.
 — Polecono pana lordowi Dryden?
 — Poznałem na zamku Rodriganda miss Amy.
 — Ach, tak — rzekła Józefa, zaskoczona tą wiadomością. — Miss Amy była przyjaciółką condesy Rosety?
 — Tak jest.

136