Strona:Karol May - La Péndola.djvu/38

 — Znowu strzelił pan byka. Policjant, który opiera swe informacje na zbyt wybujałej fantazji, niedźwiedzią przysługę wyrządza sprawiedliwości. Sądzą, iż przez dłuższy czas nie będzie mi pan potrzebny.
 Komisarz wyszedł z miną pudla, którego wykąpano w zimnej wodzie. —
 Tymczasem w Reinswalden mały Kurt szedł właśnie do kapitana, gdy po drodze spotkał Ludwika. Zapytał więc:
 — Dzieńdobry, Ludwiku. Czy pan kapitan jest u siebie w pokoju?
 — Nie — odpowiedział Ludwik krótko i gniewnie.
 — Gdzież jest w takim razie?
 — Został aresztowany.
 — Przez kogo?
 — Przez komisarza policji, który aresztował równiej doktora Sternaua.
 — Cóż oni złego zrobili?
 — A bo ja wiem? Są przecież ludzie, których niewinnie się trzyma w więzieniu latami.
 — Dokąd ich uwięziono, Ludwiku?
 — Słyszałem, że do prokuratora; ewentualnie są w sądzie.
 — Uwolnię ich stamtąd,
 — Kpisz, czy o drogę pytasz?
 — Ani kpię, ani pytam. Biorę swoją strzelbę.
 — Ależ nie dopuszczą cię wcale do prokuratora. Zresztą mama nie pozwoli ci tam pójść.
 — Nie zniosę, aby kapitan i doktór siedzieli w więzieniu. Więc uważasz, że nikt nie będzie ich mógł wydobyć, co?

36