Strona:Karol May - La Péndola.djvu/40

 — Masz jakieś polecenie? W takim razie idź na górę i zamelduj się; żywo.
 Kurt wszedł po schodach na górę i otworzył drzwi.
 W pokoju czekało wiele osób. Wachmistrz, urzędujący za balustradą, spytał chłopca:
 — Czego tu chcesz?
 — Chcę widzieć się z prokuratorem. Mam pewne polecenie.
 Wachmistrz był przekonany, że chodzi tu o jakąś sprawę osobistą prokuratora i poszedł zameldować malca. Kurtowi zrobiło się strasznie w tej ponurej kancelarji, ale trzymał się jakoś, powracając ciągle myślą do ukochanego kapitana i doktora.
 Nareszcie wachmistrz wrócił i rzekł:
 — Mały, tędy...
 Chłopak wszedł do pokoju prokuratora. Oprócz prokuratora siedział w pokoju, zajęty swoją pracą codzienną, pisarz.
 — Czegóż chcesz, mój chłopcze? — zapytał prokurator.
 Pod wpływem wzroku prokuratora, z przyzwyczajenia już ostrego i przenikliwego, chłopiec stracił nieco na tupecie. Pamiętając jednak o swej misji, rzekł:
 — Czy pan jest prokuratorem?
 — Tak.
 — W takim razie jest pan bardzo niedobrym człowiekiem.
 Prokurator zapytał zdumiony:
 — Dlaczegóż to?
 — Bo pan pakuje ludzi do kryminału.

38