Strona:Karol May - La Péndola.djvu/51

 — Trzy miesiące temu? Więc byłam cały czas nieprzytomna? I tyś mnie uleczył, ty?
 — Bóg pozwolił mi na to.
 — A gdzież jest Alfonso, Cortejo, Alimpo, Elwira?
 — Alimpo i Elwira są tutaj Reszty dowiesz się później. Teraz nie powinnaś za wiele mówić; musisz oszczędzać swoich sił.
 — Dobrze, będę cię słuchała. Tylko powiedz mi, gdzie jestem?
 — U naszego wspólnego przyjaciela.
 — W Rodriganda?
 — Nie. Dowiesz się o wszystkiem jeszcze dzisiaj.
 — A mój ojciec? Czy zginął naprawdę?
 — Nie; żyje. Ale nie mów już nic, najdroższa, bo możesz sobie zaszkodzić.
 — Mój drogi... Mam jeszcze prośbę do ciebie, ale się wstydzę...
 — Mów śmiało.
 — Pytam teraz nie narzeczonego, a lekarza, — rzekła, oblewając się rumieńcem. — Więc przez cały czas choroby nic nie jadłam?
 Sternau aż krzyknął z radości:
 — Mogłaś to powiedzieć narzeczonemu, a nie lekarzowi, Roseto, bo pytanie to jest dla mnie szczęściem. Teraz wiem, że będziesz zdrowa. Mamo, proszę przynieść to, co tu wypiszę na kartce. A może chcesz, by ci przyniosła Elwira?
 — Chciałabym ją zobaczyć, ale niechaj matka wraca jak najprędzej.
 Sternau napisał kilka słów na kartce, którą pani

49