Strona:Karol May - La Péndola.djvu/55

cząwszy, siedział teraz przy stole obok żony i dziecka i słuchał ich opowiadań o ostatnich wypadkach.
 W pewnej chwili zapytał:
 — A więc ten doktór Sternau był zmuszony do ucieczki z Rodrigandy? Czy nie wiesz dlaczego? Chyba nie z powodu człowieka, który zginął z zamku?
 — Tego nie wiem. Chociaż słyszałam od pani Sternau, że z zamku istotnie ktoś zginął. Zdaje mi się, że jakiś porucznik huzarów. Pani Sternau opowiadała coś o tem.
 — I niewiadomo co się z nim stało?
 — Zdaje mi się, że doktór Sternau przypuszcza, iż porwano go na jakiś statek.
 — Do licha! Jak się nazywa ten statek? Czy nie „Péndola“ przypadkiem?
 — Nie wiem.
 — Nie znasz żadnych dalszych szczegółów?
 Pani Ungier zamyśliła się na chwilę, poczem rzekła:
 — Czekaj, czekaj, Podobno jakiś adwokat, czy notarjusz maczał w tem ręce. Nazwiska nie pamiętam: brzmi obco.
 — Gasparino Cortejo?
 — Tak, tak. Ale skąd znasz to nazwisko?
 — Opowiem ci o tem później. Teraz muszę pomówić z doktorem.
 Unger wyszedł. Niedaleko domu spotkał Sternaua, wracającego ze spaceru po lesie. Uchyliwszy swego sombrera, który nosił stale, nawet w ojczyźnie, Unger zapytał:
 — Przepraszam, pan jest doktór Sternau?

53