Strona:Karol May - La Péndola.djvu/58

 — Nic pan zresztą nie wie o tym człowieku?
 — Nic.
 — I niewiadomo panu, dokąd „Péndola“ wyruszyła z Nantes?
 — Słyszałem, że do Kapsztadu. Ale czy można coś wiedzieć, skoro taki statek i taki kapitan? Rozbójnik morski płynie tylko tam, gdzie się spodziewa łupu.
 — Czy nie możnaby się tego dowiedzieć?
 — Owszem, ale to sprawa bardzo kosztowna. Trzeba się zwrócić do Ministerstwa spraw zagranicznych w Berlinie, ono zatelegrafuje do odnośnych konsulatów. W każdym razie potrwa to dosyć długo. Przypuśćmy jednak, że się dowiemy na jakich wodach płynie „Péndola“. I cóż dalej?
 — Muszę odszukać statek, aby oswobodzić jeńca.
 — Czy to takie ważne dla pana?
 — Ogromnie. Powiem panu przy sposobności dlaczego. A teraz jedno pytanie: czy pan jest obecnie gdzieś zaangażowany?
 — Nie.
 — Czy podjąłby się pan prowadzenia statku, ewentualnie niedużego jachtu parowego?
 — Owszem, jeżeli będę miał do dyspozycji dobrego maszynistę.
 — Czy taki jacht mógłby na otwartem morzu rozpocząć walkę z „Péndolą“?
 — To trudna sprawa. Musiałby mieć w każdym razie dobre działa i dzielną załogę.
 — Więc sprawa byłaby pańskiem zdaniem do ubicia?
 — Przy warunkach o których mówiłem, tak.
 — Ile taki jacht ma kosztować?

56