Strona:Karol May - La Péndola.djvu/88

 — Na jakiej podstawie pani tak przypuszcza? — spytała lakonicznie.
 — Powiedziała pani przedtem, że hrabia Manuel był ojcem Rosety.
 — Tak, był nim przed rokiem. Potem dowiedziałam, się, że zginął. — Amy przemilczała umyślnie wiadomość Sternaua o uratowaniu hrabiego Manuela.
 — Kiedy dowiedziała się pani, że hrabia zginął?
 — Dziś.
 — Dziś? I od kogóż to?
 — Od jednego z moich przyjaciół.
 — Któż to taki?
 Tego już Amy było za wiele. Wstała z krzesła i rzekła chłodno.
 — Czy napieranie na sprawy wyłącznie osobiste należy według zwyczajów meksykańskich do dobrego tonu?
 — W pewnym stopniu tak.
 — W takim razie niech pani pozwoli, bym ją zapytała, kim pani jest właściwie?
 — Zostałam pani przecież przedstawiona.
 — Jako sennorita Józefa.
 — Nazywam się Józefa Cortejo.
 — Dowiedziałam się o tem niedawno, już po poznaniu pani. Ale któż to jest ten sennor, czy też don Cortejo?
 — Był sekretarzem hrabiego Fernanda, dziś pełni tę samą funkcję u hrabiego Alfonsa.
 — Sekretarzem? Czyli, ściślej mówiąc, pisarzem? A czy pani zdaje sobie sprawę, kim jest angielski lord?
 — Tak, miss Amy.

86