Strona:Karol May - Maskarada w Moguncji.djvu/105

Czarnym Gerardem. Następnie inny mały, ale dzielny chłop, który obudzi wasze szczególne zainteresowanie.
 — Znajomy? Jak się nazywał?
 — Mały André. Ma brata w Reinswaldenie.
 — Niema tu nikogo nazwiskiem André.
 — André jest imieniem, a nie nazwiskiem, i znaczy tyle, co Andreas.
 Słysząc to, Ludwik, który podczas rozmowy wszedł pocichu, aby pomóc w krępowaniu zbiega, nastawił ucha.
 — Andreas? Do pioruna! Mam przecież brata imieniem Andreas. Poszedł w daleki świat i zginął jak kamień w wodzie.
 — Czem był?
 — Browarnikiem.
 — Dobrze; zgadza się. Jak się pan nazywa?
 — Ludwik Straubenberger.
 — A mały Andre nazywa się właściwie Andreas Straubenberger.
 Ludwik złożył dłonie.
 — Czy to być może? Czy to prawda? Mój brat? Naprawdę mój brat?
 — Tak.
 — A więc niech będzie pochwalony w imię Boże. Andreas żyje! Mój brat żyje! A gdzież on?
 — Ta właśnie sprawa mnie sprowadza. Nie wiem, gdzie jest i musimy go odszukać. Aliści tymczasem wspomnę o nowych osobach, które spotkałem w forcie Guadelupie.
 Sępi Dziób zaczął opowiadać wszystko, co mu się przytrafiło od przyjazdu do Guadelupy do przybycia

101