Strona:Karol May - Maskarada w Moguncji.djvu/130

 — Co tu się dzieje? Wypraszam sobie hałasy!
 Policjanci natychmiast zerwali się i stanęli w postawie służbowej.
 — Proszę wybaczyć, panie komisarzu, — usprawiedliwiał się sprawca hałasu. — Mamy tu aresztanta, który jest w najgorszym stopniu oporny.
 Komisarz obejrzał trappera.
 — Do licha, co to za gość?
 — Nie wiemy. Odmawia odpowiedzi.
 — Czy oglądaliście jego dokumenty?
 — Żądałem, ale odmówił. Chciałem go stawić przed panem komisarzem, gdyż wydaje się nam niespełna rozumu.
 — Dlaczego aresztowany?
 — Jego dziwaczny ubiór wywołał zbiegowisko. Żądałem informacyj, a nie otrzymawszy zadawalającej odpowiedzi, aresztowałem go.
 — Czy poszedł dobrowolnie?
 — Lecz tu zachowywał się jak grubjanin i śmiał nawet grozić, gdyż — ha, ha, ha! — gdyż nie traktowaliśmy go jak gentlemana, — tak twierdzi.
 — Tak, i ponieważ grożono mi zamknięciem, — dodał Sępi Dziób.
 Komisarz spojrzał nań groźnie.
 — Odpowiadać tylko wówczas, kiedy go pytają!
 — Nie mogę czekać, aż się komuś zechce mnie pytać, — odrzekł trapper. — Czas nagli; muszę najbliższym pociągiem wyjechać.
 — Dokąd?
 — Niema powodu każdemu opowiadać.
 — Ach! Tak, tak! I ja się też nie dowiem?

126