Strona:Karol May - Maskarada w Moguncji.djvu/61

tach i o kapitanie Shaw. Wallner wraził oczy w Kurta i zawołał:
 — Nie rozumiem pana! Nie wiem nic o żadnym Shawu, ani o dokumentach.
 — Namyśli się pan jeszcze — uśmiechnął się Kurt. — Przedewszystkiem muszę panu oznajmić, że ten Shaw nie dotrze do Rodrigandy, gdyż, naskutek mego doniesienia, ściga go się już dawno. A następnie mogę pana zawiadomić, że, niejaki Helbitow jest teraz pod kluczem.
 Bankier zerwał się z miejsca. Ledwo mógł opanować drżenie.
 — Powiedziałem dopiero co, że pana nie rozumiem.
 — No dobrze, więc powiem więcej, — oświadczył Kurt, podnosząc się. — Przyszedłem tu jako przyjaciel pana v. Platena, aby pana oszczędzić. Ponieważ się pan nie przyznaje, będę zmuszony przysłać policję.
 — Ach, chce mi pan grozić? Nie lękam się pana.
 — Zarządzi się rewizję.
 — Nic się nie znajdzie!
 — Ba! Nie bądź pan zbyt pewny. Nietylko w domu zrobi się rewizję.
 — A gdzie jeszcze, panie poruczniku? — zapytał Wallner z szyderczym uśmiechem, pod którym krył się tajony strach.
 — W ogrodzie.
 — Dla mnie...
 — Nawet w pawilonie.
 — Niech tam...

57