Strona:Karol May - Maskarada w Moguncji.djvu/64

rzył, aby przejrzeć. Były to na pewno dokumenty, przyniesione przez Shawa.
 — Czy treść ich jest naprawdę ważna? — zapytał Platen.
 — Ponad wszelki wyraz! — Kurt zauważył, że Wallner się oddalił, i dodał: — Wczoraj wieczorem, kiedyśmy się rozstali, szczęśliwie zdołałem podsłuchać rozmowę twego wujka z Shawem. Twój wujek dał się wciągnąć do tej roboty, ponieważ przyrzeczono mu, że zostanie ministrem finansów Królestwa Westfalskiego, które ma utworzyć Austrja.
 — Nieszczęsny!
 — Nie nieszczęsny, lecz krótkowidzący i łatwowierny. Jestem zmuszony wydać te dokumenty, ale uczynię wszystko, co będę mógł, aby go uratować.
 — Uczyń to, Kurcie. Musiałem z nim ostro walczyć, aby przyrzekł, że na przyszłość będzie się strzegł. Bierz swoją własność i pozostaw mi pewność, że winienem ci wdzięczność za łaskę, jaką okażesz memu krewnemu.
 Wziął szkatułkę, podczas gdy Kurt brał papiery. Obaj opuścili pawilon, nie pożegnawszy się z bankierem. Udali się do pokoju Platena, gdzie Kurt złożył uzyskane dokumenty w jedną paczkę. Naraz ukazał się służący.
 — Panie v. Platen, prędko, prędko, niech pan porucznik idzie do pana bankiera! — zawołał.
 — Czego sobie pan bankier życzy? — zapytał Platen.
 — Czego sobie życzy? O, nic, zupełnie nic sobie

60