Strona:Karol May - Maskarada w Moguncji.djvu/76

 — Do palenia nie mam smaku, a za bardzo sobie nos swój cenię, aby wąchać tabakę.
 — Znać po nim, że darzy go pan miłością. Ale żucie tytoniu jest bardzo niezdrowe.
 — Tak pan uważa? — zapytał nieznajomy z zastanowieniem. — No, pan jako weterynarz musi się na tem znać. A więc dziś zamierzasz pan zbadać krowę?
 — Tak.
 — Czyja to własność?
 — Pani Unger z folwarku niedaleko zamku.
 — Unger? Hm. Czy ta pani jest wdową?
 — Nie. Ale mąż jej zaginął przed laty. Niedawno jednak dostała o nim wiadomości z Meksyku.
 — Hm. Reinswalden to zamek?
 — Tak. Należy do pana kapitana nadleśniczego v. Rodensteina. Czemu się pan pyta?
 — To pana nie powinno obchodzić.
 — Być może. Ale pan nie wygląda mi na człowieka, który mógłby się pytać o statecznych ludzi.
 — Nie? A jak wyglądam, hę?
 Weterynarz wzgardliwie spojrzał na nieznajomego.
 — No, musi pan przyznać, że wyglądasz jak istny zbój.
 — Pffttf! — trafił go natychmiast ładunek śliny w kapelusz.
 — Przekleństwo! Miej się pan na baczności! — zawołał weterynarz.
 — Pah, zbóje tak postępują.
 — Ale ja sobie wypraszam!
 — Nic to panu nie pomoże, jeśli nie wyzbędziesz się grubjaństwa.

72