Strona:Karol May - Na dzikim zachodzie.djvu/87

Zniknięcie jeńca będzie więc dla nich zagadką nie do rozwiązania, chyba że się bracia Snuffles wygadają.
 Nie trzeba chyba podkreślać, że postanowiłem nie oszczędzać wysiłku, byle oswobodzić ich wraz z resztą jeńców. Szczegółowy plan miałem już opracowany, ale z jego realizacji w dniu dzisiejszym musiałem zrezygnować.
 Okazało się, że nieznajomy może bardzo wolno posuwać się naprzód. Na szczęście, nie ścigano nas wcale. Gdy znów zaczął prosić, abym wymienił swe nazwisko, odrzekłem:
 — Tu, na Zachodzie, zwą mnie Old Shatterhandem i nazywaj mnie tak samo, sir. A pana nazwisko? Mr. Dżafar?
 — Tak — skądże pan o tem wie?
 — Dowiedziałem się od pana przewodnika, Perkinsa.
 — Pan go widział? Nic mu się złego nie stało? Sądziłem, że zginął.
 — Powiedz mi, sir, jakiego jesteś o nim zdania? Co to za człowiek?
 — Dotychczas nie miałem powodu skarżyć się na niego.