Strona:Karol May - Niewolnice.djvu/64

nie wolno mówić do przewodnika, co mi się podoba?
 — Nie mam nic przeciw temu, ale co na to powie Ibn Asl?
 — Całkiem nic nie powie, bo z naszej rozmowy przewodnik ani jednego słowa nie powtórzy, gdyż usta jego wkrótce zamilkną na zawsze.
 — Sądzisz, że zginie?
 — Zginie, i zginąć musi, bo zna tajemnicę tej studni. Gdyby studnie tajemne zostały odkryte, mógłby każdy brać sobie wodę, a potem nie miałby Ibn Asl czem poić swoich karawan, i musiałby cały handel zarzucić. Dlatego też poprzysiągł każdemu obcemu, któryby odkrył studnię, śmierć natychmiastową, która i szeika Monassyrów nie minie.
 — W takim razie, oczywiście, szeik sprawy nie zdradzi. Czy jednak postąpiłeś słusznie, prowadząc go tutaj, chociaż już przedtem wiedziałeś, że to przypłaci życiem?
 — A mogłem postąpić inaczej? Potrzebowaliśmy koniecznie wielbłądów, i to pośpiesznych. On jeden je miał i zgodził

60