Strona:Karol May - Niewolnice.djvu/86

 — Allah! Udowodnij mi prawdę słów twoich!
 — Łowca niewolników Ibn Asl ed Dżazuhr może tylko dopóty posyłać swoje karawany przez pustynię, dopóki wszystkie jego ukryte studnie pozostaną w tajemnicy. Jeśli ktoś obcy przypadkiem je odkryje, to pytam się ciebie, co Ibn Asl postawi wyżej, życie jego, czy te ogromne sumy, które zarabia na niewolnikach?
 — Oczywiście, że pieniądze, ale przecież oni sami przyprowadzili mnie do studni. Ja się w ich tajemnice bynajmniej wdzierać nie chciałem!
 — To wszystko jedno, dość, że wiesz o studni. Aby tajemnicę w dalszym ciągu zachować, musi cię Ibn Asl zgładzić.
 — I to powiedział Abd el Barak?
 — Tak. A może sądzisz, że cię okłamuję?
 — Nie. Wierzę, że mówisz prawdę, ale jacy to źli ci ludzie!
 — Ty sam winę ponosisz, bo nie chciałeś im powierzyć wielbłądów, tylko

82