Strona:Karol May - Niewolnice.djvu/87

się domagałeś, żeby cię zabrali ze sobą.
 — To prawda, teraz poznaję, że mi nie mogli zwrócić uwagi na niebezpieczeństwo, na które się narażałem. Są oni zatem mniej winni, aniżeli sądziłem, a ponieważ pod twoją opieką jestem bezpieczny, więc im przebaczam.
 — Widzę, że Allah dał ci miękkie serce. Jesteś łagodny, jak chrześcijanin, co mnie cieszy tem bardziej, że cię uważałem za surowego przeciwnika mojej wiary.
 — I takim przeciwnikiem istotnie jestem i do końca życia zostanę, mimo to jednak przypuszczam, że mi modlitw moich odmawiać nie zabronisz.
 — Nie mam prawa mieszać się w sprawy twojego sumienia.
 — Wiedz zatem, że nadeszła pora modlitwy o zachodzie słońca, i że mój dywan modlitewny znajduje się przy moim wielbłądzie. Czy mogę go sobie przynieść?
 — Możesz. Wielbłąd, dywan i cała

83