Strona:Karol May - Niewolnice II.djvu/19

 — Dlaczego przychodzisz tu za mną, zamiast tam na mnie czekać?
 — Słyszałem znak — odpowiedział.
 — Pamiętaj, żebyś się zawsze na przyszłość trzymał dokładnie moich wskazówek! Nieposłuszeństwo nie zawsze ujdzie ci tak gładko, jak teraz. Czy masz dosyś siły, aby unieść człowieka?
 — Tak, jeśli nie jest olbrzymem.
 — To zabierz tego draba, i chodź za mną.
 — Kto to jest? Co mu się stało, effendi?
 — O tem później! Teraz nie mam czasu na pogawędki.
 Podniosłem Ben Kazawiego i poszedłem naprzód. Ben Nil ruszył za mną z brzydalem. Z początku posuwaliśmy się bardzo powoli, kiedyśmy się jednak znaleźli poza obozem, szliśmy już swobodnie i prędko. Tak doszliśmy do miejsca, w którem mieliśmy czekać na przybycie porucznika. Złożyliśmy nasze ciężary i teraz opowiedziałem Ben Nilowi, co podsłuchałem. Kiedy skończyłem, zapytał:
 — Czy nie lepiej byłoby zastrzelić ich poprostu, lub przebić nożem? Uporamy się z nimi, zanim znajdą czas do obrony.
 — Być może, ale ja ich nie będę mordował Wszystko poszło dotąd tak dobrze, że nie mam powodu zmieniać swego planu. Kiedy dowódca znajduje się w naszem ręku, dostaniemy i innych.

17