Strona:Karol May - Oko za oko.djvu/15

 — Cieszy mnie, że masz tak szlachetne porywy i tak doniosłe poczucie sprawiedliwości, dlatego też nie mam powodu kryć się przed tobą ze swoimi zamiarami. Czy znasz Dżebel Arasz Kwol?
 — Jakżebym nie miał znać? Byłem tam już kilka razy.
 — I maijeh el Humma, nad którem powyższa miejscowość leży, znasz również?
 — Znam.
 — Czy są tam krokodyle?
 — Niezliczona moc, szczególnie aż wre od nich w środkowej zatoce, wciskającej się w głąb skał.
 — Ponad tą zatoką wije się wąska drożyna, nieprawdaż?
 — O, bardzo wąska i niebezpieczna. Podróżny musi iść pieszo i wymijać ostrożnie głazy, bo za lada potknięciem mógłby wpaść do wody na pastwę krokodyli.
 — Otóż widzisz, ja tam wykonam wyrok na tych drabów.
 Szeik el beled zbladł z przerażenia, poczem zauważył:
 — Effendi, to będzie straszne, przeokropne!
 — Każdy zbiera to, co zasiał, a zresztą nie będzie tak źle, jak ci się zdaje. Mnie naprzykład chciano powyrywać paznokcie, poobcinać ręce i nogi powoli i z wyszukanem okrucieństwem,

13