Strona:Karol May - Oko za oko.djvu/16

a mimo to postąpię ze zbrodniarzami o wiele łagodniej: każę ich ze skały powrzucać na omm sufah, i krokodyle załatwią się z nimi w kilka sekund. Któraż śmierć, jest okrutniejsza: ich, czy ta, którą ja miałem umrzeć?
 — Oczywiście, że ta ostatnia, effendi. Kiedyż jednak niebiosa będą świadkami tej zasłużonej kary dla drabów?
 — Pojutrze rano; w godzinę po modlitwie porannej będziemy na miejscu, nad maijeh el Humma
 — Ma to być godzina śmierci skazańców?
 — Tak.
 — Kiedy stąd wyruszasz effendi?
 — Zaraz, skoro tylko odnajdę wielbłądy.
 Udaliśmy się wszyscy do pewnego tubylca, który zaopiekował się zwierzętami i, zapłaciwszy mu parę groszy za to, osiodłaliśmy je.
 — Patrz, effandi, — zauważył Ben Nil, gdy już mieliśmy wsiadać, i wskazał na jeźdźca, zmierzającego przez step wprost ku nam. Mimo znacznego oddalenia, poznałem odrazu. Był to Oram.
 — Uważaj, effendi!
 Szeik el beled stał obok nas i słyszał wszystko, dlatego odrzekłem obojętnie:
 — Uważać? Dlaczego? Od chwili, gdy cię schwytano do niewoli, nie widzisz nic wokoło, tylko same niebezpieczeństwa, Ów jeździec, to

14