Strona:Karol May - Oko za oko.djvu/33

 — Podpatrywaliście, co robi, gdy noc zapadła?
 — Reis effendina był sam na wywiadach.
 — Palą ognie?
 — Nie wiem, bo od dłuższego czasu stałem tu na posterunku.
 Minęliśmy kilku zrzędu asakerów, poczem zostawiłem pod opieką jednego z nich swoje zwierzę i rozkazałem przewodnikowi, ażeby sprowadził do mnie emira. Byłem bowiem bardzo utrudzony, a emir wypoczął, mógł więc pofatygować się w moją stronę. Niedługo trwało, a przewodnik przyprowadził istotnie emira, który przywitał mnie z wielką radością.
 — Są już tu od południa — szeptał zadowolony, ściskając ręce.
 — Rozłożyli ogniska?
 — Aż sześć. Prawdopodobnie chcą tym sposobem opędzić się od złośliwych komarów, gdyż wiem, że bez ognia wpobliżu bagna niktby nie wytrzymał. Tu, na szczęście, w ciemnym i dość suchym lesie plaga ta nie jest tak dotkliwa.
 — Czy wiadome ci są plany, które Ibn Asl zamierza wykonać?
 — Effendi! Cóż ty myślisz, że jestem prorokiem?
 — No, nie, ale przypuszczam, że byłeś już na miejscu i mogłeś podsłuchać.
 — Niechże Allah broni! Miałżebym wleźć

31