Strona:Karol May - Old Surehand 01.djvu/67

—  51  —

mogli się już w żaden sposób uwolnić — więc powróciłem do obozu.
 Przybywszy tam, nie powiedziałem nic; przeskoczyłem przez potok i położyłem się na tem samem miejscu, co poprzednio. Old Wabble spojrzał na mnie badawczo, ale reszcie towarzyszy nie wpadła w oko moja nieobecność.
 — Nie było was tutaj, sir, więc nie wiecie, co uradzono tymczasem. Oto nie pojadę już do wojskowego obozu — rzekł.
 — Przyszła wam inna myśl — zapytałem. — Może jaki nowy plan?
 — Tak, zapomniałem o czemś, co odrazu powinno mi było przyjść na myśl. Słyszeliście przecież o Old Shatterhandzie.
 — Zapewne.
 — Otóż ten myśliwiec znajduje się w pobliżu Rio Pecos, więc postanowiłem odnaleźć go i poprosić o pomoc. Czy sądzicie, że nam jej udzieli?
 — Jestem tego pewien.
 — Pshaw! — wtrącił Parker lekceważąco. — Skąd mr. Charley ma wiedzieć, co uczyni taki człowiek, jak Old Shatterhand. On nie ma pojęcia o tem, że Old Shatterhand może, jeśli zechce, sam jeden uwolnić jeńca.
 — No, tak źle ze mną nie jest, jak sądzicie — broniłem się. — Chociaż nie całkiem należę do słynnych westmanów, nie popełniłbym pewnie waszych błędów.
 — Naszych błędów?
 — Tak.
 — Jakież to?
 — Daliście się zaskoczyć mr. Cutterowi, nie zauważywszy zbliżenia się jego.
 — A wy zauważyliście je może?
 — Tak.
 — Nie gadajcie byle czego.
 — Pshaw! Mogę to udowodnić.
 — Prosimy!
 — Bardzo chętnie. Powiedzcie, mr. Cutterze, czy,