Strona:Karol May - Old Surehand 02.djvu/106

—  352  —

 — Tam? To wejdziecie na Estacado!
 — Jak? Co?
 — Tak, na Estacado — śmiał się.
 — Rzeczywiście?
 — Tak. Podziękujcie Bogu, że spotkaliście nas tutaj. Nie macie otem pojęcia, że jesteście tu na skraju pustyni. Jeśli pojedziecie dalej, będziecie musieli nędznie zginąć.
 — Hm! Wobec tego wrócimy.
 — Tak, musicie, sir, bo sępy was pożrą.
 — A prawdopodobnie na Llanie także nie natrafilibyśmy na mogiły.
 — Przynajmniej nie na takie, jakich szukacie. Chcecie być uczonym, a nie wiecie, że wszelkie wasze poszukiwania daremne.
 — Daremne? Czemu?
 — Powiedzieliście przecież, że wykopujecie dawne szczątki, by się dowiedzieć, skąd pochodzą czerwonoskórcy?
 — Rzeczywiście.
 — A zatem tylko stare, prastare groby mogą się wam na coś przydać.
 — Tak.
 — A mimo to jeździcie po preryi i po dalekim Zachodzie, gdzie są wprawdzie mogiły, ale nowe.
 — Hm! — mruknąłem w zamyśleniu.
 — Musicie przecież tam kopać, gdzie mieszkały plemiona Indyan, które wyginęły już dawno. Czy to nie słuszne?
 — Właściwie tak.
 — W takim razie zabierajcie się z Zachodu! Mogiły, jakich szukacie, nie leżą na zachód, lecz na wschód od Missisipi. Przyjmijcie tę dobrą rade! Widzicie, jak się rzecz ma z waszą uczonością, skoro drudzy dopiero muszą wam wyszukiwać właściwych dróg.
 — Well! To przejdziemy znowu przez Missisipi.
 — Radzę wam. Tam niema też tylu niebezpieczeństw, na które narażacie się tu tak niepotrzebnie.