Strona:Karol May - Old Surehand 02.djvu/181

—  425  —

 — I tego ci nie powiemy. Natomiast spytam się ciebie, gdzie jest Sziba Bigh i jego pięćdziesięciu Komanczów.
 — Uff! Sziba Bigh? Tego nie wiemy!
 — Ale my wiemy.
 — Gdzie?
 — W każdym razie nie tu przed wami. Wam się zdawało, że idziecie za nim, a tymczasem on wcale nie jechał przed wami.
 — Dlaczego nie?
 — Jesteście zwykłymi wojownikami, a myśmy obaj wodzowie.; zwykle rozmawiamy tylko z wodzami. Nie myślimy więc odpowiadać wam na pytania. Powiem wam tylko jedno, co doniesiecie Wupie Umugi.
 — Powiemy mu o tem.
 — Szliście przez dwa dni wzdłuż palików, bo sądziliście, że to Sziba Bigh pokazuje wam nimi drogę. Tymczasem nie on, lecz Winnetou powtykał je w ziemię, ażeby was w błąd wprowadzić.
 — Uff! Czy to prawda?
 — Old Shatterhand zawsze mówi prawdę. Sziba Bigh nie mógł wam pokazać drogi, bo wzięliśmy go do niewoli. Tak samo w niewoli jest Nale Masiuw ze wszystkimi wojownikami. Dostał się w ręce nam i białym jeźdźcom, których ostrzegliśmy przed nim i przed wami. To macie powiedzieć Wupie Umugi.
 Wypatrzył się na mnie z przerażeniem i zawołał:
 — Wupa Umugi nie uwierzy temu!
 — Nam obojętne, czy on uwierzy, czy nie, ale to prawda.
 — Wiemy, że Old Shatterhand miłuje prawdę, ale to, co teraz mówi, nie chce nam się pomieścić w uszach. Czy byłby gotów sam powiedzieć to naszemu wodzowi?
 — Dobrze!
 — To wrócimy do Wupy Umugi i doniesiemy mu o tem.
 — Tak — a my zaczekamy tutaj na niego.
 Poszli, a my usiedliśmy na ziemi. Gdy doszli do