Strona:Karol May - Old Surehand 02.djvu/233

—  473  —

 — To szczególne! Niema języka czerwonych mężów, w którym znajdowałyby się te słowa. Muszę jednak dowiedzieć się bezwarunkowo, jakie mają znaczenie.
 — Chcesz wniknąć w tajemnicę gusł?
 — Tak, jeśli to są gusła, czego jednak nie sądzę.
 Potrząsnął głową i odrzekł:
 — Ja nie wiem, dlaczego dusza Old Shatterhanda zajmuje się w ten sposób moim ojcem i matką — przestrzegam go jednak, żeby się miał na baczności przed guślarzem, ponieważ nie lubi, żeby się nim zajmowano. On ma wielkie doświadczenie we wszelkich czarach i może wszystkich swoich nieprzyjaciół zniszczyć na wielką odległość, nie widząc ich, ani słysząc.
 — Pshaw.
 — Nie wierzysz temu?
 — Nie.
 — Skoro ja mówię, to możesz wierzyć. Strzeż się go, a weź do serca moją prośbę i nie mów o tych słowach nikomu!
 — Zastosuję się do twego życzenia. A teraz powiedzno mi, czy rzeczywiście żyjecie w zgodzie z wojownikami Szikasawów?
 — Tak.
 — Czy wiesz, gdzie oni mają pastwiska?
 — Tam, w górze, nad Red River.
 — To długa rzeka. Czy możesz mi to bliżej oznaczyć?
 — Tam, gdzie rzeka Peace uchodzi do Red River.
 — Przypuszczam, że to szczep mały.
 — Mają kilkuset wojowników i jednego wodza.
 — Czy to ten Mba, który teraz jest u nas?
 — Tak.
 — Co to za człowiek?
 — Jak wszyscy wojownicy; ani większy, ani mniejszy.
 — Masz na myśli to, że jest waleczny, ale nie nazbyt sławny?
 — Tak.