Strona:Karol May - Old Surehand 02.djvu/243

—  483  —

 — Była czerwona, jak u wszystkich czerwonych kobiet.
 — W takim razie fałszywy jest domysł, który we mnie powstawał. Ale ten drugi będzie trafny. Ten Etters wypędził was z cywilizacyi na dziki Zachód, mr. Surehandzie? On jest w związku z owemi nieszczęśliwemi zdarzeniami, które odebrały wam wiarę w Boga i ufność?
 — Tak — odpowiedział. — Odgadliście to.
 — A czy sądzicie rzeczywiście, że on znajduje się teraz w forcie Terzel?
 — Jestem tego pewien.
 — I chcecie się tam udać rzeczywiście?
 — Muszę, muszę!
 — Kiedy?
 — Jeszcze dzisiaj wieczorem! Nie mogę stracić dnia, ani godziny, ani chwili. Ścigałem już tego łotra sto razy, często całymi tygodniami, ale nie mogłem go schwytać. Znałem tylko jego nazwisko i czyny. Teraz dowiaduję się tak nagle i niespodzianie, gdzie go można znaleźć, że zrozumiecie, iż nie będę miał ani minuty spokoju. Ja muszę jechać!
 — Miejmy nadzieję, że generał was nie okłamał; ja mu nie ufam.
 — Ależ rozważcie całą sprawę, sir! Jakiż zamiar mógłby mieć w tem kłamstwie?
 — Żeby wywieść was w pole.
 — Nie. Ja wierzę jego słowom jadę do fortu Terzel.
 — Sam?
 — Sam; przecież nie mam towarzyszy.
 — Jednego będziecie mieli.
 — Kogo?
 — Mnie.
 — Co? Was? — spytał z radosnem zdumieniem. Chcielibyście jechać ze mną?
 — Tak, jeśli mnie z sobą weźmiecie.
 — Czy was wezmę? Co za pytanie! Chciałbym ciągle a ciągle być z wami, nawet w zwyczajnych