Strona:Karol May - Old Surehand 02.djvu/60

—  306  —

dobre intencye, i spodziewałem się, że wywrą zamierzony skutek. Wyszedłem, skinąwszy na Murzyna. Znałem go i wiedziałem, że dorósł do swego zadania, lecz musiałem mu rzecz dobrze wytłómaczyć. Jeńca należało surowo pilnować, lecz nie dręczyć go niczem.
 — Chodźno tu Bobie — rzekłem — mam ci coś powiedzieć.
 — Pięknie! Massa Shatterhand masser Bob coś powiedzieć.
 — To bardzo ważne.
 — Ważne? Oh, oh! Masser Bob być bardzo dzielny gentleman, kiedy usłyszeć coś ważnego.
 Zawrócił z dumą oczyma, tak, że było widać tylko białka.
 — Wiem, że jesteś bardzo silnym i dzielnym mężczyzną. Nie prawdaż, stary Bobie?
 — Oh, oh, tak! Bob być bardzo silny i dzielny.
 — Ale także chytry?
 — Bardzo chytry, bardzo! Chytry jak... jak...
 Zamyślił się; widocznie nie przychodził mu na myśl niezbity przykład chytrości — lecz po chwili znalazł go widocznie, bo klasnął w ręce i mówił dalej:
 — Chytry, jak mucha — całkiem, jak mucha!
 — Mucha? Czy uważasz muchę za tak nadzwyczajnie chytre stworzenie?
 — Yes! Oh, oh! Mucha bardzo chytra, bardzo! Siadać tylko na koniec nosa.
 — A to jest chytrość?
 — Bardzo wielka chytrość, bo koniec nosa być całkiem na przedzie, a mucha módz zaraz odlecieć.
 — To ładnie, to mi wcale imponuje. A zatem potrzebuję twojej siły, męstwa i odwagi. Czy widziałeś, że Sziba Bigha sprowadziłem do izby?
 — Tak, masser Bob słuchać pod drzwiami i widzieć, że młody wódz leżeć na podłodze i być mocno związany rzemieniem.
 — Słusznie! On chce umknąć i należy go surowo pilnować. Ty to uczynisz.