Strona:Karol May - Old Surehand 04.djvu/247

—  483  —

 Opisałem postać „generała“, a gdy skończyłem, rzekł Treskow:
 — To się zgadza, zgadza się całkiem ściśle. Ażeby się jeszcze upewnić co do niego, potrzebuję jeszcze odpowiedzi na jedno pytanie. Jeśli byliście z nim przez dwa dni, to niezawodnie uderzył was pewien szczegół, dotyczący jego osoby.
 — Nie przypominam sobie.
 — A jego stan?
 — Czy to, że podaje się za generała?
 — Czy wobec was także grał tę rolę?
 — Tak.
 — W takim razie to on napewno. Przyznam się wam w tajemnicy, że przybyłem do Jefferson-City, by go pochwycić. Dowiedzieliśmy się, że prawdopodobnie zwróci się tutaj. Gdzie poznaliście go, mr. Shatterhand?
 — Na Llano Estacado?
 — Aha! W pustyni?
 — Tak. On tam odrazu okazał się złodziejem.
 — Jak? Opowiedzcie mi o tem!
 Przedstawiłem mu w krótkości ten wypadek.
 — Dostał tylko pięćdziesiąt batów? — zawołał Treskow, gdy skończyłem. — To było mało, za mało! On ma daleko więcej rzeczy na sumieniu, niż sądzicie. A gdybyście byli kazali zaćwiczyć go na śmierć, to także nie byłoby go szkoda. Ja go muszę złapać. Będę się starał usilnie wpaść na ślad jego, a potem nie zejdę z jego tropu, dopóki go nie pochwycę.
 — Nie zadawajcie sobie trudu, sir! Ślad już znaleziony.
 — Przez kogo?
 — Przeze mnie.
 — Dokąd prowadzi?
 — Daleko stąd, bardzo daleko! Tak daleko, że zaniechacie może pościgu.
 — Nie obawiam się o to. Sandersa ścigałem na poprzek całego kontynentu, nie cofnę się też przed