Strona:Karol May - Old Surehand 04.djvu/253

—  489  —

 — Ja to załatwię, sir. Pójdę do policyi.
 — To niepotrzebne.
 — Dlaczego?
 — Bo nie odniesie żadnego skutku.
 — Tak sądzicie?
 — Nie inaczej. Prawda, że jesteście tu po to, żeby generała szukać?
 — Prawda.
 — Ale ani policya, ani wy nie znaleźliście go, chociaż był tutaj. Czy myślicie, że policya zauważyła go w ostatniej chwili?
 — Czy nie mogłoby się tak stać?
 — Mogłoby, ale się nie stało.
 — Skąd o tem wiecie?
 — To bardzo proste. Przecież policya wie, że mieszkacie u pani Thick?
 — Wie.
 — Gdyby go była wyśledziła, lub uwięziła, zawiadomionoby was natychmiast.
 — Słusznie.
 — Musielibyśmy już wiedzieć o tem, bo to już późny wieczór, a on z pewnością odjechał około południa.
 — Świetnie rozumujecie, sir! Jako detektyw powinienem był na to wpaść szybko. Teraz widzę, że wy bierzecie na siebie cały ciężar myślenia.
 — Nie będziemy więc naprzykrzali się policyi. Trzeba się też dowiedzieć, gdzie mieszkał Toby Spencer ze swoimi towarzyszami i czy już odjechał.
 — To mogę powiedzieć, sir, czy już odjechał, a wiedząc to, możemy nie troszczyć się o to, gdzie mieszkał. Czy nie tak?
 — Tak. Niema go więc?
 — Nie.
 — Kiedy odjechał?
 — Pociągiem o godzinie drugiej.
 — Aha! A więc koleją? Pojechali do Sto Louis. To nie ulega wątpliwości.