Strona:Karol May - Old Surehand 04.djvu/254

—  490  —

 — Czy nie mogą wysiąść po drodze?
 — Nie.
 — Zresztą to wszystko jedno, czy wysiędą, czy nie. Pojechali koleją Missouri do St. Louis, czyli w przeciwnym kierunku. Czy myślicie, że jadą z „generałem“?
 — Z pewnością tak jest!
 — Ależ, sir, to wykluczone.
 — Jak to?
 — On zdąża do parku, a więc na zachód, oni zaś odjechali na wschód!
 — Właśnie jadą wstecz, by potem tem prędzej naprzód się puścić. Przecież to jasne, że udadzą się koleją do Kanzas ze St. Louis.
 — Do wszystkich dyabłów! Gdzież więc zamierzają spotkać się z „generałem“?
 — Wcale nie zamierzają.
 — Nie? Ależ to znów niemożliwe!
 — Owszem, możliwe. Nie potrzebują dopiero z nim się spotykać, ponieważ są już z nim razem.
 — Jakto? Sądzicie zatem, że... że... że... — zapytał osłupiały.
 — Mówcie śmiało! Doszliście do słusznego wniosku.
 — Że on z nimi pojechał?
 — Tak.
 — A, do kroćset!
 — Gdzie widzieliście Spencera?
 — Na dworcu. Siedział już w wagonie ze swoimi pięciu towarzyszami.
 — Czy was widzieli?
 — Tak; widocznie zapamiętali mnie sobie z wczorajszego wieczora, bo uśmiechali się do mnie z okna szyderczo.
 — No, jeden z nich niewątpliwie nie uśmiechał się do was i nie wyglądał przez okno.
 — Macie na myśli „generała“?
 — Tak. Jestem pewien, że odjechał razem z nimi, mr. Treskow.