Strona:Karol May - Old Surehand 04.djvu/38

—  284  —

 — Ziele oregano mądrzejsze od lekarza. Czy mój brat ma wakera, któryby był dobrym strzelcem i jeźdźcem?
 — Stary Francesko jest moim najlepszym jeźdźcem i myśliwcem.
 — Sprowadzić go i dać mu dobrego konia!
 — Na co?
 — Będzie mi towarzyszył.
 — Dokąd?
 — Do Komanczów.
 — Do Komanczów? Na Boga! Po co tam pojedziecie?
 — Czy mój brat nie zna Komanczów? Odbiliśmy im jeńców i położyliśmy trupem wielu ich wojowników. Nadejdą, aby się pomścić!
 — Do hacyendy?
 — Tak.
 — Tak daleko?
 — Czerwony mąż nie zna oddalenia, gdy postanowi zemścić się i zabrać skalp wroga. Komancze przyjdą z pewnością.
 — Czemu wybieracie się naprzeciw nim?
 — Ażeby ich zobaczyć i dowiedzieć się, kiedy którą drogą nadejdą.
 — Czy nie byłoby lepiej, żebyś ty tu został, a my rozesłali straże?
 — Wódz Apaczów woli widzieć własnemi oczyma, niż cudzemi. Mój brat, Grot Piorunowy, chciał wyruszyć naprzeciw Komanczów, ale teraz jest chory, przeto ja zrobię to za niego.
 — To jedźcie w imię Boże! Każę zawołać Franciszka.
 Za kwadrans był wakero na miejscu. Po całej jego zewnętrznej postaci było widać, że nadawał się do takiej wyprawy. Usłyszawszy, o co idzie, okazał gotowość towarzyszenia Apaczowi. Zaopatrzywszy się we wszystko, czego potrzeba do takiej jazdy na zwiady, wyruszyli w drogę.