Strona:Karol May - Old Surehand 05.djvu/109

—  89  —

sprawiłem, że odgadnie moją wolę i zaniecha dalszych kroków nieprzyjacielskich. Czy Old Shatterhand uwierzy moim słowom?
 — Wystawimy cię na próbę, gdyż wróg nie zmienia się tak prędko w przyjaciela.
 — Posłuchajcie, co wam jeszcze powiem! Gdybym teraz odzyskał wolność, nie opuściłbym was.
 — Uff! — zawołał Winnetou.
 — Wódz Apaczów może się dziwić, ale jest tak, jak powiedziałem. Pojechałbym rzeczywiście dalej.
 — Dlaczego? — zapytałem.
 — Chodzi mi o Tibo taka.
 — Tak? Ta przyczyna wydaje mi się niejasną.
 — Bo Old Shatterhand przypuszcza, że wczoraj uszła mej uwagi rzecz dla mnie nadzwyczaj doniosła.
 — O czem wódz Osagów mówi?
 — Powiedziano, że Tibo taka jest guślarzem Komanczów Naini. Ja milczałem, ale długo nad tem myślałem. Dziś postanowiłem pojechać z wami, gdybyście mię nawet uwolnili, ponieważ chcę zdobyć sobie przyjaźń wodza Komanczów, Apanaczki.
 — Na co?
 — Gdy on zostanie moim przyjacielem, dopomoże mi pochwycić guślarza Nainich.
 Na to podniósł Apanaczka rękę, jakby do przysięgi i oświadczył:
 — Nigdy tego nie uczynię, nigdy!
 Ja wyciągnąłem doń rękę i zawołałem tym samym tonem:
 — Uczynisz to!
 — Nigdy! — stwierdził ponownie.
 — Uczynisz to nawet bardzo chętnie — zauważyłem ja stanowczo.
 — Wolę umrzeć! Wprawdzie nienawidzę go, ale zawsze to ojciec.
 — Nie jest nim.
 — Żona jego jest moją matką!
 — Ona również nie jest jego żoną!