Strona:Karol May - Old Surehand 05.djvu/139

—  119  —

Szeyennów, lecz mu nie wiadomo o Wicz Panace. Od kiedyż to on jest wodzem?
 — Na to odpowiada on tylko wówczas, gdy mu się podoba!
 — A teraz mu się podoba?
 — Nie.
 — Dlaczego? Czy wstydzi się swego imienia? Poco Szeyennowie przyszli do tego domu z okrzykiem wojennym?
 — Po Szako Mattę, wodza Osagów.
 — Uff! A skąd wiedzą, że on jest tutaj?
 — Nie potrzebują tego nikomu wyjawiać.
 — Uff, uff! Szeyennowie potrafią tylko ryczeć, ale nie mówić. Winnetou przyzwyczajony jest otrzymywać odpowiedzi na swe pytania. Jeśli mu nie odpowiecie, wejdzie do domu i zaczeka spokojnie na dalsze wypadki.
 — Zdobędziemy dom szturmem.
 — Spróbujcie! My mamy strzelby.
 — Spalimy go!
 — Uważajcie, żeby wam nie było przy tem za gorąco.
 — Żądamy wydania Osagi Szako Matty. Gdy go dostaniemy, odejdziemy.
 — Lepiej zrobią Szeyennowie, jeśli opuszczą nas zaraz, nie czekając na wydanie wodza Osagów.
 — Nie oddalimy się, dopóki nie będziemy go mieli w swych rękach. Wiemy, że w tym domu znajduje się Old Shatterhand, Winnetou i młody wojownik Apanaczka. Tego ostatniego również musicie nam wydać.
 — Czy chcecie zabić Szako Mattę?
 — Tak.
 — I Apanaczkę?
 — Jemu nic się nie stanie. Jest tu między nami ktoś, kto pragnie z nim się rozmówić. Potem będzie mógł odejść, dokąd mu się spodoba.
 — Nie wyjdzie ani on, ani Szako Matto.